Rider Stories: Maurice & Liesbeth - Perspectives on a city

Het nieuwe huis van Maurice Scheltens & Liesbeth Abbenes bevindt zich ver weg van het commerciële hart van Amsterdam en kijkt uit op een typisch Hollands landschap van grasvelden, dijken en rivieren. Het is zowel een toevluchtsoord als een brug naar alles wat de stad te bieden heeft.

In de loop der jaren heeft het echtpaar overal in de stad gewoond, maar na de geboorte van hun eerste kind vertrokken ze naar Amsterdam-Noord. In die periode begon deze postindustriële rand van de stad een golf van creatieven aan te trekken die op zoek waren naar meer ruimte, rust en groen. Na een eerste verblijf aan de overkant van het IJ, zetten ze er een atelier op in een omgebouwde aardappelopslag. Later ontstond de kans om een vervallen pakhuis om te vormen tot de woon- en werkruimte waar ze altijd al van hadden gedroomd. Toegegeven, met wat hulp van een bekende architect: Liesbeths neef.

Maar Amsterdam is niet altijd hun thuis geweest. Alles begon toen Liesbeth er in 1987 voor het eerst naartoe verhuisde, wat ze zich herinnert als een ontmoedigende maar spannende ervaring. "Ik was erg jong - net 17 - dus het was best een grote sprong om alleen te gaan wonen en te wennen aan het stadse leven. Het voelde allemaal als één groot avontuur." In dat analoge tijdperk - lang voordat er smartphones en GPS waren - was een fietstochtje een goede manier om de verborgen juweeltjes te ontdekken, maar dat ging niet altijd van een leien dakje: "Ik herinner me dat ik toen ik er net woonde, rond fietste met deze gigantische kaart, en dat ik op elke straathoek moest stoppen om uit te zoeken waar ik was. Dat was echt een ander tijdperk! Maar al snel voelde het als mijn stad - mijn thuis."

In 1995 was Maurice inmiddels ook in de Nederlandse hoofdstad beland. Terugkijkend herinnert hij zich een landschap met rauwe randen, losse regels en een groot gevoel van vrijheid. "Die sfeer uit die tijd missen we soms wel”, reflecteert hij. Tegenwoordig zoekt Maurice zijn inspiratie vaak op plekken die herinneringen oproepen aan wat Amsterdam ooit was: "Natuurlijk zijn onze favoriete plekken onderhevig aan verandering, maar over het algemeen voel ik me aangetrokken tot alles wat ruw, onafgemaakt of ongepolijst is - pop-up cafés, restaurants of zelfstandige werkplekken, bijvoorbeeld.”

Nadat het duo zich in eerste instantie in Amsterdam had gevestigd om hun eigen creatieve ondernemingen voort te zetten, ontmoetten ze elkaar voor het eerst op een evenement in de kunstwereld, dat de toepasselijke naam 'Lost & Found' had. Toen hun relatie tot bloei kwam, betrokken ze al snel afzonderlijke ateliers in hetzelfde gebouw, om snel daarna een gezamenlijke werkruimte te vinden. "We hadden eenzelfde soort drive achter ons werk. We hadden allebei vrij nauwgezette processen, dus het voelde natuurlijk aan om daarin een partner te hebben... om elkaar te ondervragen over de stappen die we zetten. Blijkbaar werken we niet graag alleen, zoals de meeste kunstenaars wel graag doen!"

De mix van hun uitgesproken vaardigheden - Maurice's achtergrond in stillevenfotografie en Liesbeths basis in autonome kunst - heeft zowel een unieke visuele stijl als een kenmerkende werkwijze opgeleverd, waarbij het uitgangspunt wordt gevormd door objecten nauwkeurig te bestuderen door de cameralens. Deze objecten, hoe alledaags ook, worden abstracte bouwstenen voor hun levendige fotografische composities. Het duo werkt ook in andere sectoren: parallel aan een indrukwekkend aantal tentoonstellingen werken ze regelmatig samen met toonaangevende ontwerpers, redacteuren en creatieve merken over de hele wereld (onder andere Adidas, The Gentlewoman, Hermes, New York Times Magazine, en Maison Martin Margiela).

Gezien de internationale belangstelling voor hun werk hebben Maurice & Liesbeth weleens overwogen om naar een andere creatieve metropool te verhuizen. Maar ze konden de relaxte Amsterdamse levensstijl in combinatie met de hoge levensstandaard moeilijk achterlaten. "We werken regelmatig met klanten in Parijs, Londen of New York en we hebben weleens overwogen om naar een van deze steden te verhuizen, maar ik ben eigenlijk heel blij dat we dat niet hebben gedaan", zegt Maurice. "Het is bijzonder om met zoveel verschillende creatieven te werken, maar dan wel van achter een dijk hier in Amsterdam. Vanuit hier hebben we een gezonde afstand tot de mode- en reclamewereld waar we mee werken.”

"Ik denk dat Amsterdam een stad is van plezier, van vrije tijd, en vermaak", voegt Liesbeth eraan toe. "Nederlanders zeggen vaak dat Rotterdam de stad is van het harde werken, en Amsterdam de stad is waar de mensen het geld uitgeven. Ik weet zeker dat er een betere manier is om dit te zeggen, maar ik denk dat er wel wat waarheid in zit.” In Liesbeths ogen onderscheidt Amsterdam zich vooral van de grotere culturele steden door een community-gevoel en de manier van samenleven: "Het verschil is dat mensen elkaar hier nog steeds zien. Mensen kijken elkaar aan op straat. Er is ruimte voor iedereen en een gevoel van saamhorigheid - mensen zijn hier niet zo anoniem, als je begrijpt wat ik bedoel. Het is een stad, maar ook een klein dorp."

Voor Maurice heeft de verhuizing naar de rand van de stad ook enkele verrassingen opgeleverd. "Wat ik leuk vind aan het net buiten de stad wonen en werken, en aan het heen en weer fietsen vanuit het centrum, is dat je op een andere manier naar de dingen kijkt", legt hij uit. "Wat dat betreft lijkt het op de tijd dat we hier net woonden, en we nog maar een paar referentiepunten hadden. Je neemt het niet meer voor lief. Door te verhuizen ben ik weer gaan rondkijken - en voel ik me weer een beetje toerist in eigen stad."

Ook Liesbeth heeft er nog steeds plezier in om door de stad te fietsen. Zo merkt ze de sombere schoonheid op van de Amsterdamse straten tijdens de recente lockdowns, en koestert ze de vluchtige verbindingen die ze tijdens haar fietstocht met andere Amsterdammers maakt: "Als ik door de stad fiets, ben ik echt in het moment. Ik droom niet weg, maar ik kijk om me heen. Ik zie vreemde dingen waarover ik me verwonder: nieuwe gezichten en vreemde situaties. Amsterdammers houden ervan om de hele tijd op elkaar te reageren, en ik maak deel uit van dat systeem denk ik. Er gebeurt van alles en jij kunt gewoon… van het moment genieten.

Ondanks hun verlangen naar bepaalde dingen uit het verleden is de liefde van Maurice & Liesbeth voor Amsterdam onmiskenbaar - en ze zijn ook hoopvol gestemd over de toekomst die andere steden te wachten staat. Op hun reizen hebben ze gezien hoe andere steden het voorbeeld van Amsterdam volgen bij het creëren van veilige fietsinfrastructuur, iets wat Maurice omschrijft als "een hele revolutie". Maar in de lokale context herinnert Liesbeth ons eraan dat iedereen een rol kan spelen in het vormgeven van de toekomst. "Uiteindelijk zijn het de inwoners van een stad die de sfeer bepalen.”