Rider Stories: Jennifer – Perspectives on a city

“Het is best moeilijk om dromen na te jagen en ook daadwerkelijk uit te laten komen, omdat er altijd een risico is dat je faalt,” rationaliseert Jenny. Maar bloemschikken was een droom waar ze uiteindelijk de tijd voor vond, niet alleen als hobby, maar ook als carrière. Jenny beschrijft haar weg in het bloemschikken als een natuurlijk proces; een moment waarop ze eindelijk haar faalangst overwon en een levenslange droom werkelijkheid weg: “Het verliep heel organisch en is in de loop van de tijd gegroeid. Ik hou er gewoon van om met natuurlijke materialen te werken en me te omringen met kleur. We leven in een wat grauwe stad en om de geuren en kleuren van de bloemen om je heen te hebben, maakt alles goed.”

Jenny is op de meeste dagen al om 03:30 uur op de bloemenmarkt, waardoor zij een heel andere kant van de stad dan de meeste Londenaren ziet: “Het is vroeg, maar het is de moeite waard om de zonsopgang te zien. Ook de geur als ik door de deuren naar binnenloop, is iets bijzonders. Er is totaal niets glamorous aan, het is juist best een zwaar leven. Toch voelt de bloemenmarkt als een community.” Het zijn echter niet allemaal bloemblaadjes en rozenknoppen. Het is als een beurs op de bloemenmarkt van New Covent Garden, waarbij het belangrijk is om je relaties met handelaren te onderhouden. Je moet zorgen dat je het beste van het beste kunt krijgen. “Het is nogal competitief, vooral als je op een donderdag gaat,” vertelt Jenny. “Je wilt er erg vroeg heen om de beste producten in handen te krijgen. Het heeft veel te maken met de relaties die je hebt met mensen en met de handelaren – omdat je van hen afhankelijk bent om de goederen voor je binnen te halen.”

Maar is het echt nodig om tegenwoordig bij zonsopgang wakker te worden en af ​​te dingen op de markt? Voor Jenny komt online winkelen niet eens in de buurt: "In het echt kun je zien hoe de tonen en tinten samenwerken. Iets wat je online nooit goed zou kunnen zien. Je zult zien hoe de seizoenen veranderen en welke bloemen binnenkomen. Zo ben je gelijk op de hoogte en dat is van groot belang in mijn werk.”

Hoewel Jenny eerste ontmoedigd was door het feit dat ze geen auto had, ontdekte ze dat bloemen bezorgen op de fiets niet alleen goed te doen is, maar ook nog eens bevrijdend voelt: “Fietsen om bloemen te bezorgen is fantastisch. Je komt niet vast te staan in het verkeer. Je kunt je tijd veel effectiever besteden. Ik ga door het park; op de zijwegen. Het is zo gewoon en zo natuurlijk om op de fiets te bezorgen.” Na meer dan 20 jaar door de stadsdelen van Londen te hebben gefietst, heeft Jenny de mobiliteitsgewoonten drastisch zien veranderen. Maar de stad heeft nog een flinke inhaalslag te maken, aangezien steeds meer stedelingen liever de fiets pakken in plaats van de metro: “Vroeger waren er nauwelijks fietsers – het was behoorlijk druk en gevaarlijk op de wegen. Nu zijn de fietspaden perfect. Toch heb ik soms wat moeite met ze, omdat ze een beetje vol raken en krap aanvoelen. Het is positief dat er nu zoveel mensen fietsen, maar dat maakt het wel een stuk stressvoller.”

En wat van Londen wil Jenny het liefst behouden? Nou, hetzelfde als wat het perfecte boeket maakt: diversiteit. “Ik denk gewoon dat verschil het leven interessant maakt,” lacht Jenny: “Als we allemaal hetzelfde waren, zou het behoorlijk saai zijn. Stel je voor dat er alleen maar rozen waren - dan zou het leven nu niet zo interessant zijn, toch?”